Η Ιστορία της Σπιναλόγκα

Η ιστορία της Σπιναλόγκα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα

Η ιστορία της Σπιναλόγκας ακολουθεί την ιστορία της Ελούντας και ξεκινά από τα προϊστορικά χρόνια. Μέχρι την Ενετική περίοδο οι πληροφορίες που υπάρχουν για τη Σπιναλόγκα είναι πενιχρές.

Η Σπιναλόγκα στην Αρχαιότητα

Φαίνεται πως ήδη από την αρχαιότητα, τα μινωικά δηλαδή χρόνια, η Σπιναλόγκα προστάτευε και φρουρούσε το λιμάνι της αρχαίας Ολούντας, δηλαδή της σημερινής Ελούντας.

Αυτό μας λένε τα ευρήματα από την περιοχή όπου αναπτύχθηκε η πόλη – κράτος Ολούς, μία από τις εκατό που αναφέρει ο Όμηρος στην Κρήτη, της οποίας μεγάλο μέρος βρίσκεται βυθισμένο.

Η Ολούς αναδείχθηκε σε σημαντικότατη πόλη στη βόρειο-ανατολικη Κρήτη με οργανωμένο ιερό, σπουδαίο λιμάνι και δικό της νόμισμα.

Η Σπιναλόγκα στα Βυζαντινά χρόνια

Η Ολούς, στην οποία ανήκε η Σπιναλόγκα, ακμάζει μέχρι τον 8ο μ.Χ. όταν η απειλή των Αράβων πειρατών σε ολόκληρη τη Μεσόγειο ανάγκασε τους κατοίκους να μετακινηθούν στην ενδοχώρα για περισσότερη ασφάλεια.

Η παρακμή που ακολουθεί στην αραβοκρατία (827 – 961) συνεχίζεται στην β’ βυζαντινή περίοδο (961 – 1204), αλλά διακόπτεται με την ενετική κατοχή (1211-1669).

Η Σπιναλόγκα στην Ενετοκρατία

ενετικό φρούριο σπιναλόγκα

Οι Ενετοί ως εξαιρετικοί έμποροι αναγνώρισαν την αξία του φυσικού λιμανιού της Ελούντας και φυσικά δεν το άφησαν ανεκμετάλλευτο. Στα αβαθή και πλούσια σε αλάτι νερά του κόλπου κατασκεύασαν αλυκές, μία επιχείρηση ιδιαίτερα προσοδοφόρα, ενώ δεν σταμάτησαν να διακινούν τα υπόλοιπα αγροτικά προϊόντα της περιοχής.

Εκείνα τα χρόνια βέβαια το εμπόριο δεν παρείχε καμία ασφάλεια λόγω πειρατείας. Για τον επιπρόσθετο λόγο ότι από τον 16ο μ.Χ. είχε φανεί πως οι Οθωμανοί έχουν βλέψεις ολοένα δυτικότερα, οι Ενετοί αισθάνθηκαν ότι οι κτήσεις τους απειλούνταν και δεν κάθησαν με σταυρωμένα χέρια.

Βελτίωσαν τις υπάρχουσες αμυντικές εγκαταστάσεις ενώ σχεδίασαν και κατασκεύασαν οχυρωματικά έργα σύμφωνα με το νέο αρχιτεκτονικό σύστημα οχυρώσεων με προμαχώνες, αφού η διάδοση της πυρίτιδας έκανε τις παλιές οχυρώσεις ανεπαρκείς.

Το νέο φρούριο χτίστηκε στη Σπιναλόγκα το 1579 με την εποπτεία του Γενικού Προβλεπτή Κρήτης Τζιάκομο Φοσκαρίνι. Οι οχυρώσεις ενσωμάτωσαν ερείπια από τα τείχη της αρχαίας πόλης.

Πρόκειται για ένα συγκρότημα οχυρώσεων που περιλαμβάνει διπλές σειρές από ψηλά τείχη και φοβερούς πύργους. Σήμερα διατηρείται, στο μεγαλύτερο μέρος του, σε ικανοποιητική κατάσταση και θεωρείται από τα σημαντικότερα θαλάσσια οχυρά της Μεσογείου.

Για να πάρουμε όμως μια γεύση του τι ήταν τότε η Σπιναλόγκα, το 1630 είχε 35 κανόνια, δηλαδή είχε μετατραπεί σε ένα νησί – φρούριο με μεγάλη δύναμη πυρός και αυτό εξηγεί πώς έγινε και δεν κατακτήθηκε ποτέ.

Η Βενετία κατάφερε ακόμα και μετά την πτώση του Ηρακλείου στους Τούρκους το 1669 να κρατήσει τη Σπιναλόγκα στην κυριαρχία της μέχρι το 1715 μαζί με τη Γραμβούσα και τη Σούδα, με την ελπίδα ότι θα ανακαταλάμβανε την Κρήτη.

Η Σπιναλόγκα στην Τουρκοκρατία

Τελικά η Σπιναλόγκα παραδόθηκε στους Οθωμανούς Τούρκους με συνθήκη το 1715 επί Καπουδάν πασά. Μέχρι την παράδοσή της η Σπιναλόγκα αποτελούσε καταφύγιο χριστιανών που συνέρρεαν σε αυτό για να σωθούν.

Οι Τούρκοι εισέβαλλαν στην Κρήτη το 1645 και κατέκτησαν το μεγαλύτερο μέρος της σε 2-3 χρόνια. Το Ηράκλειο (Χάνδακας) αντιστάθηκε για 21 χρόνια και καταλήφθηκε το 1669. Η Σπιναλόγκα παραδόθηκε 60 χρόνια μετά την εισβολή των Τούρκων, γεγονός που δείχνει πόσο καλά σχεδιασμένη ήταν η άμυνα του νησιού από τους Ενετούς.

Στην τουρκοκρατία ξεκινά μια καινούρια εποχή για την ιστορία της νησίδας. Πάλι λόγω της ασφάλειας που παρείχαν οι οχυρώσεις στη νησίδα, εγκαθίστανται εδώ αμιγώς οθωμανικές οικογένειες.

Στα μέσα του 19ου μ.Χ. μεγάλος αριθμός κατοίκων, οι περισσότεροι έμποροι και ναυτικοί, χρησιμοποιούσαν την ασφάλεια του οχυρωμένου οικισμού και έλεγχαν τους εμπορικούς δρόμους της Αν. Μεσογείου.

Από το 1903 μέχρι το 1957

Η νησίδα Σπιναλόγκα εγκαταλείφθηκε σε μεγάλο βαθμό, το 1898, μετά την αυτονόμηση της Κρήτης, ενώ οι τελευταίοι Τούρκοι κάτοικοι έφυγαν το 1903 για να μετατραπεί το νησί σε λεπροκομείο μέχρι το 1957: Το νησί των λεπρών

Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, οι Γερμανοί συνέχισαν να συντηρούν και να ανεφοδιάζουν τους λεπρούς της Σπιναλόγκας, αλλά δεν τολμούσαν να εγκαταστήσουν φρουρά στο νησί. Αυτό έδωσε λίγη παραπάνω ελευθερία στους αρρώστους, που μπορούσαν να ακούνε ανενόχλητοι τους ραδιοφωνικούς σταθμούς από το Κάιρο και το Λονδίνο, κάτι που φυσικά απαγορεύονταν αυστηρά σε κάθε κατεχόμενη χώρα.

Η Σπιναλόγκα σήμερα – Το αρχαιολογικό πάρκο

σπιναλογκα τειχη

Τη δεκαετία του ’70 η Σπιναλόγκα ανακηρύσσεται προστατευόμενη αρχαιολογική περιοχή, αρχίζουν οι ανασκαφικές εργασίες, γκρεμίστηκαν τα κτίρια του Λεπροκομείου και έγιναν έργα συντήρησης στα τείχη (Μπορμπουδάκης, έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων).

Από το 1976 στο αρχαιολογικό πάρκο της Σπιναλόγκας και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, τα έργα διάσωσης και συντήρησης των ενετικών οχυρώσεων και των υπόλοιπων κτιρίων συνεχίζεται αδιάκοπα, αλλά χρειάζονται ακόμα να γίνουν πολλά. Γίνονται επίσης προσπάθειες για να ενταχτεί στον κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.

Σήμερα η Σπιναλόγκα είναι ένα από τα κυριότερα αξιοθέατα στην Κρήτη και δέχεται περισσότερους από χίλιους επισκέπτες καθημερινά.

Διαβάστε περισσότερα:

© explorecrete.com Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή η αντιγραφή χωρίς άδεια

Similar Posts