Κνωσός

Κνωσός, τα νότια Προπύλαια

Τα μεγαλοπρεπή Νότια Προπύλαια αποτελούσαν τη Νότια Είσοδο στην Κνωσό. Η σημερινή τους εικόνα είναι από την αναστήλωση του Έβανς. Το ανάκτορο ήταν χτισμένο με ιδιαίτερη προσοχή, από πέτρα αρμολογημένη με λάσπη. Εξωτερικά οι τοίχοι ήταν επενδυμένοι με κατεργασμένο λευκό γυψόλιθο, αποδίδοντας ένα όμορφο και πολυτελές αισθητικό αποτέλεσμα με τους κρυστάλλους να λαμπυρίζουν στο φως. Εσωτερικά, ο τοίχος ήταν επιχρισμένος με 6-7 στρώσεις κονιάματος.
Οι τοίχοι του ισογείου ήταν φαρδύτεροι και τα δωμάτια στενότερων διαστάσεων με πεσσούς που στήριζαν το πολυώροφο ανάκτορο. Σύμφωνα με τον Εβανς, η Κνωσός (το ανάκτορο) είχε 3 έως 5 ορόφους. Στους ανώτερους ορόφους οι πεσσοί αντικαθίστανται από κολόνες. Παρατηρείται επίσης η άφθονη χρήση ξύλου.

Κνωσός- κάτοψη : Νότια Προπύλαια = Νο 03

Η μινωική τοιχογραφία της Πομπής

Στεκόμαστε λίγα λεπτά για να θαυμάσουμε το αντίγραφο της νωπογραφίας της Πομπής. Εντυπωσιακό είναι ότι τα πρωτότυπα μινωικά fresco (νωπογραφίες) διατηρούν ακόμη ζωντανά τα χρώματα τους μετά από 4000 χρόνια.
Οι Μινωίτες ζωγράφιζαν με φυτικά χρώματα πάνω στο νωπό ακόμα κονίαμα (σοβά). Αυτό διάχεε το χρώμα μέσα στο κονίαμα και η χρώση γινόταν μόνιμη και ανεξίτηλη. Η παραπάνω τεχνική ονομάζεται νωπογραφία και χρησιμοποιήθηκε επίσης για την ζωγραφική επένδυση των εκκλησιών σε πολύ μεταγενέστερα χρόνια.

Κνωσός, ο Οροφος των Ευγενών (Piano Nobile)

Κνωσός Piano Nobile Ανεβαίνοντας την μινωική κλίμακα με τα πλατιά σκαλοπάτια φτάνουμε στο τμήμα του ανακτόρου της Κνωσού, που ο Έβανς ονόμασε Piano Nobile (ο Οροφος των Ευγενών).

Σήμερα ο χώρος μοιάζει με μια μεγάλη αυλή, αλλά θα πρέπει να τον φανταστούμε σαν ένα ακόμα όροφο του ανακτόρου με ευρύχωρες αίθουσες τελετών με κίονες και μεγάλα παράθυρα. Από τον Όροφο των Ευγενών προήλθαν οι τοιχογραφίες της «Παριζιάνας», των «Προσφορών», του «Τριμερούς Ιερού» κ.α.

Κνωσός, οι δυτικές αποθήκες

Κνωσός δυτικές αποθήκες Όπως ανεβήκαμε στα αριστερά μας, δηλαδή στα δυτικά, βλέπουμε από κάτω μας τις δυτικές αποθήκες. Πρόκειται για 19 συνολικά, στενόμακρους αποθηκευτικούς χώρους. Στο δάπεδο τους διακρίνουμε κοιλώματα, τις επιδαπέδιες δεξαμενές, που ήταν επενδυμένες με αλάβαστρο για να είναι στεγανές και να αποθηκεύονται υγρά προϊόντα.
Σε κάθε αποθήκη φαίνονται 2 σειρές μεγάλα πιθάρια. για την αποθήκευση κάθε είδους στερεών προϊόντων. Η χωρητικότητα των δυτικών αποθηκών της Κνωσού υπολογίζεται στα 80.000 λίτρα και πιστεύεται ότι υπήρχαν περίπου 400 πίθοι, ενώ σήμερα σώζονται οι 150.

Κνωσός- κάτοψη : Δυτικές Αποθήκες = Νο 04

Maison Marks

Στους τοίχους των δυτικών αποθηκών της Κνωσού είχαν χαραχθεί σύμβολα, τα λεγόμενα maison marks. Τέτοια σύμβολα ήταν το αστέρι, ο σταυρός, και ο λάβρυς, ο γνωστός Μινωικός διπλός πέλεκυς.
Οι μαυρισμένοι τοίχοι μαρτυρούν την μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε το τελευταίο ανάκτορο το 1350 π.Χ.

Κνωσός Μινωικοί πίθοι

Μινωικοί Πίθοι στην Κνωσό

Βλέπουμε ένα από τους 150 πίθους που έχουν βρεθεί στην Κνωσό. Τα γκρίζα κομμάτια δεν είναι γνήσια, αλλά προστέθηκαν για να ξαναφτιαχτεί το αγγείο. Το τμήμα που λείπει είναι αρκετά μεγάλο και δείχνει το μέγεθος της καταστροφής την οποία υπέστη το ανάκτορο.

Κνωσός, η αίθουσα με τις Μινωικές τοιχογραφίες

Κνωσός τοιχογραφίες Βορειότερα στην Κνωσό και πάνω από τη αίθουσα του θρόνου, βρίσκεται η αναστηλωμένη από τον Έβανς αίθουσα που φιλοξενεί μερικά αντίγραφα των τοιχογραφιών του ανακτόρου: «Τη γιορτή μπροστά στο Ιερό», «τις Κυρίες στα Μπλε», τα «Ταυροκαθάψια», τον «Αργοναύτη», τον «Μπλε Πίθηκο», το «Μπλε Πουλί». Οι πρωτότυπες τοιχογραφίες εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.
Μια προσεκτική παρατήρηση των αντιγράφων των τοιχογραφιών, αποκαλύπτει ότι ο Εβανς τις ανασύνθεσε από ελάχιστα θραύσματα που βρέθηκαν στην ανασκαφή.

Κνωσός- κάτοψη : Αίθουσα με Τοιχογραφίες = Νο 05

Ταυροκαθάψια

Αντίγραφο της τοιχογραφίας των «Ταυροκαθαψίων», του γνωστού τελετουργικού αθλήματος των Μινωιτών κατά το οποίο ο αθλητής επιδιδόταν σε επικίνδυνα, ακροβατικά άλματα πάνω στο σώμα ενός ταύρου. Με λευκό χρώμα αποδίδονται οι γυναικείες μορφές ενώ με το ερυθρό-καστανό η ανδρική.
Πρόκειται για ευγενικό άθλημα που δεν κατέληγε στο θάνατο του ζώου, αντίθετα με τις σημερινές ταυρομαχίες.